امام شناسی از دیدگاه امام هشتم

مشخصات مقاله

شماره کتابشناسی ملی: ایران 82-5613

عنوان و نام پدیدآور: امام شناسی از دیدگاه امام هشتم / حسینی ، جواد

منشا مقاله: ، مبلغان ، ش 40، (صفر 1424 ه.ق ): ص 39 - 47.

توصیفگر: علی بن موسی (ع )، امام هشتم

توصیفگر: امامت

توصیفگر: امامان

مقدمه

حضرت ابوالحسن علی بن موسی الرضا علیه السلام در سال 148 ه. ق، در روز یازدهم ذی قعده در مدینه دیده به جهان گشود. [1].

پدر بزرگوارش حضرت امام موسی بن جعفر علیه السلام و مادر مکرمه اش به نامهای نجمه خاتون، ام البنین، سکینه نوبیه و تکتم نامیده می شود که بعد از تولد فرزندش، از طرف امام کاظم علیه السلام «طاهره » نام گرفت. [2].

آن حضرت در دوران امامت 20 ساله خویش (183 - 203) با سه تن از حکمرانان مستبد عباسی، یعنی هارون الرشید (ده سال)، محمد امین (پنج سال) و مامون (پنج سال آخر عمر) معاصر بود. امام رضا علیه السلام در آخر ماه صفر 203 ه. ق در سن 55 سالگی به وسیله مامون، مسموم و در سناباد نوقان که امروزه یکی از محلات مشهد مقدس بحساب می آید، به شهادت رسید و در محل مرقد فعلی به خاک سپرده شد. [3].

به بهانه ولادت آن امام همام، برآنیم که امامت و ولایت را از منظر و دیدگاه آن حضرت به تماشا بنشینیم. آنچه در پیش رو دارید گامی است در این راه.

ضرورت امام شناسی

از بزرگترین، خطرناکترین و شکننده ترین انحرافاتی که در جامعه اسلامی رخ داد، انحراف از مسیر امامت بود. اگر جامعه بعد از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله جایگاه امامت را شناخته بودند، امامت و خلافت را در حد نمایندگی قبیله ای و قومی و حداکثر رهبری سیاسی، تنزل نمی دادند و اجازه نمی دادند که کسانی بر آن جایگاه تکیه بزنند که هیچ گونه شایستگی و لیاقت در وجود آنها نبود.

قرآن کریم امامت را بالاتر از نبوت می داند؛ و چنین بیان می کند که ابراهیم علیه السلام بعد